Gören ben sanır beni

Gören ben sanır beni
Bilse utanır beni
Ne falcı tanır beni
Ne gösterir fal beni

İzler bin ifrit her gün “sendeniz” diye
Bin yola sürdüm atı ya Râb senden “iz” diye
Kandırdı iblis beni “ ben dağ sen deniz” diye
Pişmanım dileğimden
Razıydım göleğimden
Çöz beni bileğimden
Sal beni

Zehri ilaç yerine sundular “uslan” diye
Sırtımı uçuruma verdiler “yaslan” diye
Şaşı gözüm kediyi büyüttü aslan diye
Düşlerimde her gece yedi bir çakal beni
Yaydan çıkmış okum ben
Kalıbımda yokum ben
Gitme benliğimde sen
Kal beni

Ulu yolculuğa yok iken hazırlığım
Elim tutmaz artmakta körlüğüm sağırlığım
Çökertti dizlerimi günbegün ağırlığım
Bunca yıl taşımaktan bıktı bu hamal beni
Kapılıp da fendine
Bağlandım kemendine
Köle etti kendine
Mal beni

Akşamına uzanıp sabahından gönlümün
Kaçırdım mürşidimi dergahından gönlümün
Beni sorumlu tutup günahımdan gönlümün
Ne sôfi selam verir ne arar abdâl beni
Zararımdır unuttuğum
Ruhumdur uyuttuğum
Taşımaz şu tuttuğum
Dal beni

Ayağıma dolanan yılan oldu huzurum
Kahroldu iyiliğim övüldükçe kusurum
Ne olur ya İsrâfil bir an farzet ki sûrum
Ebedî bir hayatın şafağında çal beni
Bağışla beni bana
Uyamadım zamana
ya Râb el uzat bana
Al beni